کد مطلب:193942 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:166

دشواری های عصر غیبت
كسانی كه به خدمت ائمه علیهم السلام می رسیدند مسائل برایشان حل می شد؛ چرا كه آنها راهنمایانی بودند كه بر عالم غیب احاطه داشتند و تكلیف مراجعه كننده را به روشنی مشخص می كردند.

اما در زمان غیبت امام علیه السلام وضع طور دیگری است. اگر كسی از مراجع بزرگ تقلید



[ صفحه 152]



همچون صاحب جواهر، شیخ انصاری و یا سید بحرالعلوم بپرسد كه آیا این احكامی كه شما گفته اید حكم خدا است؟ پاسخ خواهند داد: نه، ما این گونه تشخیص داده ایم و معتقدیم كه آنچه گفته ایم حكم خدا است. اگر شما به این احكام عمل كردید و مطابق با واقع درآمد كه بسیار خوب، اما اگر مخالف احكام واقعی بود معذورید و راهی به جز این وجود ندارد. فقدان امام در بین مصیبت بزرگی است. این مسئله تقدیر الهی است و ما دخالتی در آن نداریم. پس باید به تكلیف عمل كنیم.

مرحوم محقق خراسانی از منبری های خوب بود كه آن وقت ها (چهل سال پیش) به كربلا و عتبات می آمدند و منبر می رفتند و من هم گاهی از منبرهای ایشان بهره می بردم. شبی در مدرسه صمیمیه منبر رفتند و فرمودند از این كه در زمان غیبت هستید، خیلی تأسف نخورید، گرچه نعمت بسیار بزرگی را از دست داده اید. در این زمان برای حل مشكلات دینی خود نمی توانید به امام معصوم مراجعه كنید و باید از مراجع تقلید بپرسید. آنها نیز خواهند گفت: ما نمی دانیم احكامی كه استنباط می كنیم مطابق واقع است یا نه، و فقط وظیفه خود را انجام می دهیم. اما اگر در زمان معصوم بودید و در ادای واجبات كوتاهی می كردید، كار بسیار مشكل تر می شد. كسانی كه در زمان معصوم بودند اما استفاده نكردند وضعشان بسیار بدتر است از كسی كه در زمان غیبت زندگی كرده و گناهی مرتكب شده است.